Χρειάζομαι μέρες που να εκτείνονται στις νύχτες σου χίλια φίλια να με χορτάσουνε μ' αιθάλη άγριους άνεμους να γυρίσουνε τους δείκτες μου και μια αγκαλιά να γείρω μέσα το κεφάλι. Χρειάζομαι μάρτυρες να θρέψουν με το αίμα τους την αγωνιά που χλωμιάζει την καρδιά μου άθλιους εχθρούς να κατοικήσω μες στο βλέμμα τους κι ένα κοχύλι για ν' ακούσω τ' όνομα μου. Νεκρούς πλανήτες για ν' αστράψουν απ' τη λύσσα μου θαμπό ασημί να θυμάμαι τη μάτια σου ένα σφαγείο να προσφέρω την αλήθεια μου και μια στεριά για να ξεβράσω τα όνειρα μου. Διάφανα Κρίνα Χρειάζομαι μέρες